Otyłość olbrzymia, znana również jako otyłość kliniczna 3 stopnia, jest jednym z najpoważniejszych wyzwań zdrowotnych współczesnego społeczeństwa. Jej skomplikowana etiologia i liczne powikłania zdrowotne sprawiają, że jest to problem, z którym należy walczyć na wielu frontach. W artykule przybliżymy, jak rozpoznać otyłość olbrzymią, jakie są jej przyczyny oraz metody leczenia, by skutecznie stawić jej czoła.

Jak rozpoznać otyłość olbrzymią?

Rozpoznanie otyłości olbrzymiej opiera się przede wszystkim na wskaźniku masy ciała (BMI). Gdy wartość BMI przekracza 40 kg/m², mamy do czynienia z otyłością kliniczną 3 stopnia. Pomiar ten, choć prosty, jest niezwykle pomocny w identyfikacji problemu.

W celu dokładniejszej oceny stosuje się także inne wskaźniki, takie jak WHR (waist-hip ratio) oraz WHtR (waist to height ratio). Pomiar grubości fałdu skórnego oraz analiza impedancji bioelektrycznej (BIA) pozwalają na określenie zawartości tkanki tłuszczowej. Te metody, choć bardziej zaawansowane, dostarczają precyzyjnych danych na temat stanu zdrowia pacjenta.

Przyczyny otyłości olbrzymiej

Najczęstszą przyczyną otyłości olbrzymiej jest nadmierna podaż kalorii w połączeniu z niską aktywnością fizyczną. Dieta bogata w wysokoprzetworzone produkty, tłuszcze trans i cukry proste prowadzi do szybkiego przyrostu masy ciała. Również spożywanie alkoholu może przyczyniać się do otyłości.

Oprócz czynników dietetycznych otyłość olbrzymia może mieć podłoże genetyczne. Zaburzenia hormonalne, takie jak niedoczynność tarczycy czy zespół policystycznych jajników, również mogą prowadzić do nadmiernej masy ciała. Ważnym elementem są również czynniki psychologiczne, takie jak stres czy depresja, które mogą wpływać na nawyki żywieniowe.

Skutki zdrowotne otyłości olbrzymiej

Otyłość olbrzymia niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne. Należą do nich choroby układu krążenia, takie jak niewydolność krążenia, która może prowadzić do zawału serca czy udaru mózgu. Zaburzenia metaboliczne, w tym insulinooporność cukrzyca typu 2 są również częstymi powikłaniami, które zmuszają osoby z otyłością olbrzymią do stosowania leków na cukrzycę.

Choroby układu ruchu, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów, mogą znacząco obniżyć jakość życia pacjentów. Dodatkowo otyłość olbrzymia zwiększa ryzyko niektórych nowotworów oraz zaburzeń psychicznych, co wpływa na całościowy stan zdrowia i samopoczucie.

Metody leczenia otyłości olbrzymiej

Leczenie otyłości olbrzymiej jest procesem złożonym i wieloetapowym. Kluczowym elementem jest zmiana stylu życia — zdrowa dieta i regularna aktywność fizyczna stanowią fundament terapii. Farmakoterapia, z wykorzystaniem leków zmniejszających apetyt lub wchłanianie tłuszczów, może wspomagać ten proces.
W przypadku zaawansowanej otyłości olbrzymiej często konieczne jest leczenie chirurgiczne. Zabiegi bariatryczne, takie jak rękawowa resekcja żołądka czy by-passy gastryczne, przynoszą znaczące efekty w redukcji masy ciała. Ważne jest jednak, aby pacjent był świadomy, że proces ten wymaga czasu i zaangażowania.

Droga do zdrowia

Walka z otyłością olbrzymią to długi i trudny proces, ale możliwy do wygrania. Kluczem do sukcesu jest kompleksowe podejście do problemu — od zmiany nawyków żywieniowych, przez regularną aktywność fizyczną, po wsparcie medyczne i psychologiczne. Zrozumienie i świadomość przyczyn oraz konsekwencji otyłości są pierwszym krokiem na drodze do zdrowia.

Każdy krok w stronę zdrowego stylu życia to krok w stronę lepszej jakości życia i dłuższego, zdrowszego życia. Dlatego warto podjąć wysiłek, by być na wygranej pozycji w walce z otyłością olbrzymią.

Podczas pisania artykułu skorzystano ze źródła:
https://e-recepta.net/leki/saxenda

Artykuł Sponsorowany