Nakładem Stowarzyszenia Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach ukazały się dwie książki o Widowie. Autorem pierwszej – „Widowo. Wieś mieszczańska” jest dr Piotr Białokozowicz. Druga – „Widowo. Materiały i źródła do dziejów wsi mieszczańskiej” została przygotowana w ramach wydawanego przez stowarzyszenie periodyku - „Bielskiego Hostincia”.
W tym roku Widowo obchodzi swe 520-lecie. W 1501 roku wielki książę litewski Aleksander Jagiellończyk wydał Bielskowi przywilej, w którym po raz pierwszy została zapisana nazwa Widowszczyna. Od tego czasu Widowo zaczyna pojawiać się na kartach dokumentów, a jego historia jest cały czas nierozerwalnie związana z Bielskiem. Wraz z pięcioma innymi wsiami: Augustowem, Parcewem, Spiczkami, Szastałami i Strykami, Widowo stanowiło jedno z jego sześciu przedmieść lub wsi mieszczańskich, których mieszkańcy korzystali z praw mieszczan..
- Interesujące, że trzy miejscowości z nazwą Widowo (Vidovo, Vidova) istnieją w Serbii. W jednej z nich urodził się patriarcha Serbskiej Cerkwi Prawosławnej Ireneusz, zmarły 20 listopada ubiegłego roku. Nazwa Widowo kojarzy się także z Vidovdanem, narodowym świętem Serbów. W tym dniu czci się pamięć świętych męczenników poległych w 1389 roku w bitwie na Kosowym Polu. Dzień ten przypada 15 (28) czerwca. Być może, chroniący się przed tureckimi prześladowaniami Serbowie, osiedli pod Bielskiem, przynosząc ze sobą nazwę miejscowości? Ciekawą jest również teza, przekazana mi niegdyś przez profesora Bazylego Białokozowicza (urodzonego w Widowie brata Piotra Białokozowicza), że założycielami Widowa, jak i pozostałych wsi miejskich Bielska, byli bojarzy - przypuszcza Doroteusz Fionik, założyciel i kustosz Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach.
(ms)